Φύση, αιώνες, ύπνωση,
θέλξη, θέα, θέωση.
Απότοκη ματαίωση
φλεγματικό θα μέ'βρει.
Της οχύρωσης σόφισμα η δικαίωση,
την Πενθεσίλεια αποζητώ
η Εστιάδα νεύει.
Άξαφνο πέρας ωχρό,
με της Σαπφούς, της Αφροδίτης
τους μηρούς, προϋπαντώ.
-----------------------------------------------------------------------------------
Αιτιατού αιτία
έστω και πλάνη, ορατή,
μα η αιτία την αιτία
και σαν ψευδαίσθηση αγνοεί.
-----------------------------------------------------------------------------
Των θωράκων τα εχέγγυα,
ανεπαίσθητα στα ώτα,
οδυρμοί κραυγές και βόλια
αντηχούν από τα νώτα.
------------------------------------------------------------------------------
Το όμορφο ταξίδι στην Ιθάκη,
δοκή του σοφιστή.
Oι κρόταφοί του έσταζαν
στην Πρέβεζα ρυάκι,
του αισθητή η οργή.
-------------------------------------------------------------------------------
Σκέψης εποχή
Σε κάτοπτρο θολό
αβέβαια διακρίνω,
διαφυγή και γυρισμό
το κατευόδιο εκείνο,
που τίποτα δεν προσδοκά
το κάθε τι προσμένει
να νοσταλγεί απεύχεται,
με μνήμες ανασαίνει.
Θέες περίσσιες μας πλανούν,
τα όμματα τυφλώνουν,
τα δόγματα περιγελούν
τη σιγουριά λαβώνουν.
Επάργεμος εγώ πλωρίτης, αδοβάτης,
ανιχνευτής δεινός, μηδαμινός,
εύορκος κι ορκοπάτης.
-------------------------------------------------------------------------------
Βλεμμάτων συνεύρεσης απόφανση,
αδήριτα αναπόδραστη
των σαρκών η σύναξη.
----------------------------------------------------------------------------------
Ας δοθούμε στην Απόπειρα,
αγνοώντας τη λιπόψυχη Έκβαση,
ας ακλουθήσουμε των φυγάδων ίχνη σβηστά.
Κυβεία εσύ πανέμορφη! Ανήθικη, σεπτή,
ελεύθερη, ηδονική,
ανεπανόρθωτη χαρά,
εχθρά Εστίας συμφορά.
Στους εξωμότες του ονείρου.
Λογοπαίκτης από γενιά χαρτοπαικτών.
------------------------------------------------------------------------------------
Παραβιάστε άγιες εντολές,
κλοιούς στην κοινωνία,
αλώβητους πρωκτούς και άνυδρα αιδοία.
--------------------------------------------------------------------------------
Κατάρα στους προπάτορες, προμήτορες, προγόνους,
Βούδες, Άγιους Απόστολους, Μωάμεθ κι επιγόνους.
Αργυραμείβονται νά’ ναι ανοικτά, τα σκέλη των θηλέων.
Αποπατώ στους τάφους σας,
αισχρή η κληρονομιά σας,
σηκώστε τις ταφόπετρες
και ρίξτε τα παιδιά σας.
-----------------------------------------------------------------------------------
Ο πένης διαπομπεύεται.
Ο πλούσιος πλανάται,
καδμείες δάφνες γεύεται.
Γόνους αποτολμάτε;
--------------------------------------------------------------------------------
Άνικμα αδιέξοδα
καλούν και ζωγραφίζουν,
της ανοδίας φριμαγμοί
ιδροκοπούν τους στοχασμούς κεντρίζουν.
Της γηθοσύνης, εύθραυστο κλαδί,
νύμφες σαγήνης, άδεια ευνή.
Ω καταδίκη! Αναμονή
σε δολερό επέκεινα.
Κωνστάντια! Λήδα! Έρκυνα!
-------------------------------------------------------------------------------------
θέλξη, θέα, θέωση.
Απότοκη ματαίωση
φλεγματικό θα μέ'βρει.
Της οχύρωσης σόφισμα η δικαίωση,
την Πενθεσίλεια αποζητώ
η Εστιάδα νεύει.
Άξαφνο πέρας ωχρό,
με της Σαπφούς, της Αφροδίτης
τους μηρούς, προϋπαντώ.
-----------------------------------------------------------------------------------
Αιτιατού αιτία
έστω και πλάνη, ορατή,
μα η αιτία την αιτία
και σαν ψευδαίσθηση αγνοεί.
-----------------------------------------------------------------------------
Των θωράκων τα εχέγγυα,
ανεπαίσθητα στα ώτα,
οδυρμοί κραυγές και βόλια
αντηχούν από τα νώτα.
------------------------------------------------------------------------------
Το όμορφο ταξίδι στην Ιθάκη,
δοκή του σοφιστή.
Oι κρόταφοί του έσταζαν
στην Πρέβεζα ρυάκι,
του αισθητή η οργή.
-------------------------------------------------------------------------------
Σκέψης εποχή
Σε κάτοπτρο θολό
αβέβαια διακρίνω,
διαφυγή και γυρισμό
το κατευόδιο εκείνο,
που τίποτα δεν προσδοκά
το κάθε τι προσμένει
να νοσταλγεί απεύχεται,
με μνήμες ανασαίνει.
Θέες περίσσιες μας πλανούν,
τα όμματα τυφλώνουν,
τα δόγματα περιγελούν
τη σιγουριά λαβώνουν.
Επάργεμος εγώ πλωρίτης, αδοβάτης,
ανιχνευτής δεινός, μηδαμινός,
εύορκος κι ορκοπάτης.
-------------------------------------------------------------------------------
Βλεμμάτων συνεύρεσης απόφανση,
αδήριτα αναπόδραστη
των σαρκών η σύναξη.
----------------------------------------------------------------------------------
Ας δοθούμε στην Απόπειρα,
αγνοώντας τη λιπόψυχη Έκβαση,
ας ακλουθήσουμε των φυγάδων ίχνη σβηστά.
Κυβεία εσύ πανέμορφη! Ανήθικη, σεπτή,
ελεύθερη, ηδονική,
ανεπανόρθωτη χαρά,
εχθρά Εστίας συμφορά.
Στους εξωμότες του ονείρου.
Λογοπαίκτης από γενιά χαρτοπαικτών.
------------------------------------------------------------------------------------
Παραβιάστε άγιες εντολές,
κλοιούς στην κοινωνία,
αλώβητους πρωκτούς και άνυδρα αιδοία.
--------------------------------------------------------------------------------
Κατάρα στους προπάτορες, προμήτορες, προγόνους,
Βούδες, Άγιους Απόστολους, Μωάμεθ κι επιγόνους.
Αργυραμείβονται νά’ ναι ανοικτά, τα σκέλη των θηλέων.
Αποπατώ στους τάφους σας,
αισχρή η κληρονομιά σας,
σηκώστε τις ταφόπετρες
και ρίξτε τα παιδιά σας.
-----------------------------------------------------------------------------------
Ο πένης διαπομπεύεται.
Ο πλούσιος πλανάται,
καδμείες δάφνες γεύεται.
Γόνους αποτολμάτε;
--------------------------------------------------------------------------------
Άνικμα αδιέξοδα
καλούν και ζωγραφίζουν,
της ανοδίας φριμαγμοί
ιδροκοπούν τους στοχασμούς κεντρίζουν.
Της γηθοσύνης, εύθραυστο κλαδί,
νύμφες σαγήνης, άδεια ευνή.
Ω καταδίκη! Αναμονή
σε δολερό επέκεινα.
Κωνστάντια! Λήδα! Έρκυνα!
-------------------------------------------------------------------------------------
Κορφολόγημα κρυφό, βεβιασμένο,
σε μαγνάδι ερίτιμο
από ατμούς πλεγμένο.
Στο κορωμένο ανάκλιντρο δικαιοδόχος,
της Παθογένειας διάκονος,
λήπτης και δωροδόκος.
------------------------------------------------------------------------------
Σε ακρουμαίνεται η ψυχή,
μαυλίστρια ερωμένη.
Άρρεν! θήλεια! ποθεινή!
Στον Έρωτα ταμένη.
-------------------------------------------------------------------------------
Προ των πυλών, όρια ορώ.
Η μέθεξη ανέφικτη. Επέχω.
Ευήθης έποικος δυσιερώ,
σε αυτόχθονες σοφούς προστρέχω.
Έθη ανήδονα
τα σώματα κοπιάζουν,
τους άνηβους στυγνά,
στεγνά δαμάζουν.
--------------------------------------------------------------------------------
Μαυροδάφνες οι κόρφοι δε στάζουν πια.
Τα εφήβαια στη δίψα μυούνται,
αμφίσημη - ηδίστη ομορφιά,
έντρομοι με μίσος αρνούνται.
Αποσυνάγωγε ποιητή,
έκδοτε, αρσενοκοίτη,
μονογαμία έχουν αρετή,
τον Έμπορο προφήτη.
Η δεξιότητα μομφή,
η ένδεια δουλεία,
οι τάφοι μονογαμικοί,
ο Έμπορος πορνεία.
-----------------------------------------------------------------------------------
Της μορφής σου η πλάνη,
ένσπερμη μέθη,
της πληγής η πυόρροια,
την υφή σου διέπει.
Ηγερία του ζόφου,
των δεινών ηδονή,
των αΰλων Μαινάδα,
των παλμών Αποχή.
Κορινθία άμοιρη!
Της υπαίθρου τα κορίτσια διαγουμίζονται.
------------------------------------------------------------------------------------
Ζητώ συγνώμη απ’ το νερό,
τον ουρανό, τη λάσπη.
Ζητώ συγνώμη από τα κόπρανα.
Φίλαυτος στους εχέφρονες ευήθειες διαδίδω,
ζητώ συγνώμη από τα κόπρανα.
---------------------------------------------------------------------------------
Βρεγμένες ροδάκινο φλούδες,
της θέλξης ρίγη,
δαμάσκηνα πάρωρα χείλη,
άδουν ροή.
Ευωχία αισθήσεων,
του κάλλους νομή,
το ήθος φραγκέλιο,
στην πυρά ας χαθή.
-------------------------------------------------------------------------------
Τα σπιτικά σας,
τα σχολειά,
εμπόρων οίκοι ανοχής.
Τρισκατάρατη γονή.
Πόρνες (ανέραστες) οι κόρες,
Αυνάνες βιαστές οι γιοί.
----------------------------------------------------------------------------
Τηρώντας διώματα πολυτερπή,
στη Φιληδία υποκλίθηκα.
Ιθύφαλλοι, θηλές, γλουτοί διαπερατοί!
Άρεως, Αρτέμιδος τα γένη,
Κύπρι αφομοιώνεις.
--------------------------------------------------------------------------------
Κόπους ατέχνων απεμπολώ.
Ιωκή σιωπής! Ίδρωτας χαρμονής! Οργώ.
Άπεργος, απελεύθερος,
στιγμών ταξιδευτής,
ασκόπως ενωτίζομαι,
αήθης τον Δεκέμβρη ερωτευτής.
---------------------------------------------------------------------------------
Ευεπίδεκτα μάτια,
μελίφρονα κορμιά παθογόνα,
Αμφιτρίτη και Γλαύκη μαλάζονται,
της αλλότητας κίνητρα μόνα.
Τρυφηλότητα άφθορη,
αβάσταγη των οίκων ανία,
Μαρία των αγγέλων σπασμοί,
συνουσία θεία!
----------------------------------------------------------------------------------
Από αιδώς αιδοίον.
Αιδώς αιδοία φράζει.
Μα δεν αιδούνται οι σοφοί;
Τον Έρωτα η αιδώς χλευάζει.
------------------------------------------------------------------------------
Αγέρας διεκδίκησε
κι η ταλαιπώρια ανεβλήθη.
Των ενστίκτων αβίαστη βία!
Αέναη προσήλωση,
φρικτή ομορφιά της συνήθειας.
Όλεθρε αποχή γυναίκεια!
Πώς να φιλιώσω την εξόντωση;
-------------------------------------------------------------------------------
Ορίζοντας διαφαίνεται,
αυθαίρετα ο νους οδεύει,
διάσελα απέραστα,
του ανέμου η θρασύτητα μαγεύει.
Αφές, όμματα, χείλη,
των αποδράσεων εμπνοή,
φερέγγυο στ’ Αροάνια δείλι,
πλάνη α-νόητη εξωθεί.
---------------------------------------------------------------------------------
Μαλλιά γυναίκεια
στήθη σκληρά ρίγη,
των λικνισμάτων οσφή,
των λιγωμάτων μηροί,
στενάγματα ράθυμα που σφύζουν ξανά, πάλι.
Κάθυγρα χείλη παντού.
Περιηγητής περιδινώ,
αποκομίζω, σπαταλώ.
Απόλαυσης κοίτη!
(στο πρωτανάσασμα σ’ ένοιωσα)
χειρόδετη προσάγουν.
----------------------------------------------------------------------------------
Αμύγδαλα στάζουν
παθοκράτεια προστάζει Σεμέλη.
Αλγεινή θηλυμάνια!
Τον επαίτη σου χόρτασε,
ηδύπαθα μέλη.
Μαλθακές ιαχές,
τα στασίδια να βρέξουν,
κανδήλια να φέξουν,
θαμμένες ροπές.
----------------------------------------------------------------------------------
Οι αδέψητοι θα πούνε, Φιλομόφυλος!
Των κορασίδων εκτομή αποσιωπούν.
Θεραπαινίδος μητρός ιεροδούλου ο ομόφυλος,
την Γκιλοτίνα αγκαλιάζοντας γελούν.
-------------------------------------------------------------------------------
Των λυκαυγών τα θέρετρα,
τα ποντοπόρα δειλινά,
αγρών κόποι τερπνοί,
των κορυφών η θέαση,
ένικμοι σαρκός λυγμοί,
δεν ήσαν επαρκή.
Του πλούσιου αργυρώνυτη υπεροψία!
Του πένητος η ματαιοδοξία.
----------------------------------------------------------------------------------
Μυστήριον
Του ιερέα ζοφερόν φως,
μίσος ανήδονο,
κόκκινος οίνος,
χείλη ευερέθιστα
τον σταυρό ακουμπούν,
του γυμνού κρεμάμενου κορμιού το σφρίγος.
Όπως υπερίπτασαι
αλγεινέ εραστή,
μ’ανοιχτά τα χέρια
το λαιμό προβάλλεις,
σου ρουφώ τα στήθη!
Ω γλυκιά αμοιβή!
Τι στο υπερπέραν κι αν μακριά με βάλεις.
-----------------------------------------------------------------------------------
Το μεσημέρι όμορφο πού’ ναι!
Ηλιόφιλο, μουντό, συννεφιασμένο,
σαγήνης γλεύκος πάρωρο,
φυγόπονες σταγόνες,
ραθυμία εύοσμη κυλά,
μέτωπα ανέμελα.
Όμορφο πού’ ναι!
Μα νά’ ν φυγόπονο!
το μεσημέρι σύντομα περνά.
-------------------------------------------------------------------------------------
Συγκινήσεις ατόφιες δεν ήρθαν.
Ήχοι γραμμάτων,
ακουσμάτων συλλαβές,
δυσδιάκριτα χρώματα
μ’ επισκέφθηκαν.
Ευχαριστώ και οικτίρω,
τα πιστά υψιτενή αποκούμπια,
θωπείες άρρητες μας στέρησαν.
---------------------------------------------------------------------------------
Θηλυμανείς
Στέμμα του ήλιου βύσσινο πορτοκαλί κορνίζες,
κρατήσαμε στα χέρια μας Βασίλη.
Στης Αλοννήσου ρούγες
του κορμιού τους άγριους παλμούς τους γαληνούς
σημαία στήσαμε.
Η μούχλα του βλοσυρού ουρανού,
φούσκωνε των κερασιών τις σάρκες που εκσπερμάτωναν.
Μας χρωματίσαν όνειδος,
φιλήδονους θηλυμανείς.
Κι αν δεν μας ερωτεύθηκαν,
τουλάχιστο να μας μισήσουν.
Βασίλη ονειρευτή, κιθαρωδέ,
των κωφαλάλων αοιδέ.
------------------------------------------------------------------------------------
10 - 12- 2000
Ανήμερα αγιοκλήματα ευωδιές μοιράζουν,
στόματα ολόσαρκα ρουφούν
θαλάσσια φέγγη ξέστηθα,
προτροπές χαρούμενες
χέρια ορθάνοιχτα αυθαδιάζουν.
Φλύαρα βλέμματα πεινούν,
αγγίγματα απ’ το τραπέζι κάτω,
δαγκώνουν στη γωνία ασελγούν,
μητέρες άπιστες τιμώ! Που ελευθεριάζουν.
----------------------------------------------------------------------------------
Η τραγικότητα του εμπορευματικού πολιτισμού,
απεικονίζεται πλήρως,
στην αντιερωτική συμπεριφορά των ανθρώπων.
Κι αν δεν μας ερωτεύθηκαν,
τουλάχιστο να μας μισήσουν.
Βασίλη ονειρευτή, κιθαρωδέ,
των κωφαλάλων αοιδέ.
------------------------------------------------------------------------------------
10 - 12- 2000
Ανήμερα αγιοκλήματα ευωδιές μοιράζουν,
στόματα ολόσαρκα ρουφούν
θαλάσσια φέγγη ξέστηθα,
προτροπές χαρούμενες
χέρια ορθάνοιχτα αυθαδιάζουν.
Φλύαρα βλέμματα πεινούν,
αγγίγματα απ’ το τραπέζι κάτω,
δαγκώνουν στη γωνία ασελγούν,
μητέρες άπιστες τιμώ! Που ελευθεριάζουν.
----------------------------------------------------------------------------------
Η τραγικότητα του εμπορευματικού πολιτισμού,
απεικονίζεται πλήρως,
στην αντιερωτική συμπεριφορά των ανθρώπων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου